شخصیت اصلی قصه‌ی ما نه آدمه، نه جونور! اون یه دکمه‌ست؛ یه دکمه که دوست داره دور دنیا بگرده و ماجراجویی کنه تا یه نفر پیدا بشه و بهش توجه کنه.
من یه دکمه‌ی سیاه پلاستیکی‌ام و هر بار از خودم می‌پرسم: من به چه دردی می‌خورم؟ از روزی که به‌خاطر دعوای دو تا بچه از لباس یکیشون افتادم، دارم دنبال این می‌گردم که جای درست خودم رو پیدا کنم.